Opłata adiacencka

Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami opłatą adiacencką jest opłata ustalana w drodze uchwały przez radę gminy, a nakładana na właściciela lub użytkownika wieczystego nieruchomości w związku ze wzrostem jej wartości. Rzeczony wzrost wartości nieruchomości powinien nastąpić w wyniku podziału nieruchomości, scalenia i ponownego podziału, bądź budowy na nieruchomości urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków publicznych.

Choć wysokość opłaty adiacenckiej ustala uchwałą rada gminy, to decyzję administracyjną w sprawie jej nałożenia wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta – organ właściwy ze względu na położenie nieruchomości. Tak wydaną decyzję można kwestionować w drodze odwołania do samorządowego kolegium odwoławczego.

Ustalenie opłaty adiacenckiej, staje się możliwe, gdy wskutek podziału nieruchomości, czy budowy na niej urządzeń infrastruktury technicznej następuje niewątpliwy wzrost jej wartości – potwierdzany w postępowaniu przez rzeczoznawcę majątkowego w sporządzanym operacie szacunkowym.

Maksymalna stawka procentowa opłaty różni się w zależności od działań powodujących wzrost wartości nieruchomości. Gdy jej wartość wzrosła w wyniku podziału – stawka procentowa nie może być wyższa niż 30% różnicy pomiędzy wartością przed podziałem a wartością po jego dokonaniu (art.98a ust. 1 u.g.n.). Jeżeli natomiast wzrost wartości spowodowany jest budową infrastruktury technicznej, wysokość opłaty adiacenckiej, nie może przekroczyć 50% różnicy między wartością nieruchomości przed wybudowaniem urządzeń infrastruktury technicznej a jej wartością po ich wybudowaniu (art. 146 ust. 2 u.g.n.).

Decyzja ustalająca opłatę może zostać wydana, jeśli w w terminie do 3 lat od dnia stworzenia warunków do korzystania z powstałej infrastruktury lub od dnia, kiedy  decyzja o podziale stała się ostateczna, zostanie wszczęte postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej.