Linia zabudowy w rozumieniu przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (rozporządzenie) oznacza nieprzekraczalną linię zabudowy względem drogi publicznej, nie zaś jedyną dopuszczalną linię wzdłuż której muszą być posadowione wszystkie budynki – mogą one pozostawać w zróżnicowanej relacji przestrzennej (odległości) do linii zabudowy.

Warunki dla nowej linii zabudowy należy uznać za spełnione, o ile będzie ona zlokalizowana w odległości nie bliższej od linii rozgraniczającej drogę publiczną niż istniejąca linia zabudowy. Zatem dla analizowanego obszaru w każdym przypadku, w którym parametry projektowanej zabudowy przewidują linię zabudowy w odległości ≥ 35 metrów od linii rozgraniczającej drogę publiczną, warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 1 upzp będzie spełniony.

Stanowisko powyższe jest zgodne z utrwaloną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, które wielokrotnie wskazywały, że linia zabudowy w rozumieniu § 1 pkt 1 w związku z § 4 ust. 1 i 3 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (…) określa nieprzekraczalną granicę terenu potencjalnych inwestycji, znajdującego się po przeciwnej stronie linii zabudowy niż pas drogowy. Jest to zaledwie granica obszaru, ale niekoniecznie linia, do której budynki muszą przylegać. Budynki mogą pozostawać w zróżnicowanej relacji przestrzennej (odległości) do linii zabudowy. Samo wykreślenie linii zabudowy nie odpowiada jeszcze na pytanie o szczegółowe rozmieszczenie budynków w obrębie obszaru ograniczonego od drogi przez linię zabudowy.(Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 30 listopada 2011, sygn. akt: II SA/Łd 994/11, publ. SIP LEX nr 1153801, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 11 kwietnia 2012 roku, sygn. akt: II SA/Łd 139/12, publ. SIP LEX nr 1145949, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 5 sierpnia 2011 roku, sygn. akt: II SA/Łd 623/11, publ. SIP LEX nr 864348).

W żadnym wypadku wymóg dotyczący wyznaczenia linii zabudowy nie oznacza konieczności lokalizowania planowanej/nowej zabudowy wyłącznie wzdłuż tej linii, co również było przedmiotem licznych orzeczeń. Począwszy o wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym wyznaczenie obowiązującej linii nowej zabudowy w przypadku braku planu miejscowego w sposób zgodny z § 4 rozporządzania z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) nie oznacza konieczności zlokalizowania planowanej inwestycji wzdłuż tej linii. Wyznaczenie linii zabudowy oznacza bowiem wytyczenie w tym zakresie potencjalnego terenu inwestycji, stanowiącego część nieruchomości inwestora, znajdującą się po przeciwnej stronie linii zabudowy, niż pas drogowy. Prawem inwestora jest natomiast wybór miejsca planowanej inwestycji na tym terenie. (Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 sierpnia 2008 roku, sygn. akt II OSK 967/07, publ. SIP LEX nr 488289). Wyznaczenie linii zabudowy oznacza wytyczenie w tym zakresie potencjalnego terenu inwestycji, stanowiącego część nieruchomości inwestora, znajdującą się po przeciwnej stronie linii zabudowy, niż pas drogowy. Prawem inwestora jest natomiast wybór miejsca planowanej inwestycji na tym terenie. W konsekwencji, wydanie decyzji powinno być możliwe dla każdej inwestycji, która nie przekracza linii zabudowy. (Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 16 lutego 2011 roku, sygn. akt: IV SA/Po 1004/10, publ. SIP LEX nr 995376).

Reasumując:

• Wyznaczenie linii nowej zabudowy w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zgodnie z § 4 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) nie oznacza konieczności lokalizowania planowanej inwestycji wzdłuż tej linii, oznacza bowiem wytyczenie w tym zakresie potencjalnego terenu inwestycji, stanowiącego część nieruchomości inwestora, znajdującej się po przeciwnej stronie linii zabudowy, niż pas drogowy. Do inwestora należy natomiast wybór miejsca planowanej inwestycji na tak wyznaczonym terenie.
• Linia zabudowy nie jest jedyną linią, wzdłuż której mogą być wznoszone fronty budynków, lecz jedynie wskazaniem granicy tej części nieruchomości inwestora, która znajduje się po przeciwnej stronie linii zabudowy niż pas drogowy. Linia ta wyznacza maksymalne zbliżenie budynku do pasa drogowego, określa więc nieprzekraczalną granicę terenu ewentualnych inwestycji.
• Inwestycja nie może być sytuowana w mniejszej odległości od drogi publicznej niż ukształtowana dotychczasową zabudową i jest to jedyne ograniczenie w odniesieniu do zagadnienia linii zabudowy wynikające z przepisów u.p.z.p. oraz rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588).