Terminy i możliwości zasiedzenia nieruchomości stanowiących własność prywatną oraz nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa, są odmienne.

W przypadku nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa do dnia 1 października 1990 roku obowiązywał całkowity zakaz nabycia nabycie przez zasiedzenie własności nieruchomości państwowej wynikający z przepisu art. 177 ustawy Kodeks cywilny. Przepis ten został uchylony przez ustawę z dnia 28 sierpnia 1990 roku o zmianie ustawy – Kodeks Cywilny (Dz.U. Nr 55, poz. 321). Istotą zmiany, począwszy od 1 października 1990 roku, była dopuszczalność zasiedzenie nieruchomości państwowej bez ograniczeń. Co do posiadania nieruchomości państwowej do dnia 1 października 1990 roku obowiązuje regulacja zawarta w art. 10 ustawy z dnia 28 lipca 1990 roku. Według tego przepisu, jeśli przed dniem wejścia w życie tej ustawy istniał stan, który według przepisów dotychczasowych wyłączał zasiedzenie nieruchomości, a według przepisów obowiązujących po wejściu w życie tej ustawy prowadzi do zasiedzenia, zasiedzenie biegnie od dnia wejścia jej w życie, jednakże termin ten ulega skróceniu, o czas w którym powyższy stan istniał przed wejściem w życie ustawy, lecz nie więcej niż o połowę (tj. nie więcej niż 10 lub 15 lat w zależności od dobrej czy złej wiary posiadacza). Nie wyeliminowano zatem w całości, z datą nowelizacji Kodeksu cywilnego skutków poprzedniego zakazu zasiedzenia nieruchomości państwowych. Zastosowano w to miejsce wariant zasiedzenia nieruchomości rozpoczynającego się z dniem 1 października 1990 roku.

Postanowiono mianowicie, iż „zasiedzenie biegnie od dnia jej wejścia w życie”. Nie zastosowano zaś z mocą wsteczną skutków obecnego odstąpienia od zakazu zasiedzenia nieruchomości państwowych. Skróceniu uległ jedynie termin zasiedzenia, czym złagodzono jego rygory. Należyta interpretacja przepisów doprowadziła do wniosku, iż termin zasiedzenia w omawianym przypadku ulega skróceniu o czas posiadania upływający (biegnący) w czasie poprzedniego zakazu, jednak nie więcej niż o połowę. Dodać należy, że obowiązują w tym przypadku obecne terminy zasiedzenia i właśnie one podlegają skróceniu najwyżej o połowę. Podlega zatem skróceniu do dziesięciu lat (w przypadku nabycia posiadania w dobrej wierze) lub do lat piętnastu (w przypadku złej wiary posiadacza) biegnący od dnia 1 października 1990 roku termin zasiedzenia, jeżeli przed tą datą upłynął równy lub dłuższy termin posiadania.